Auðvitað, enda prinsinn, sögðu menn þetta; en það var satt að auki. Þegar hann horfði á kertið, höfðu augu hans tjáningu af alvöru fyrirspurn alveg á óvart hjá nýfæddu barni. Nef hans - það var vissulega ekki mikið af þvÃ, en það sem þar var virtist vera vatnsform; yfirbragð hans var heillandi, heilbrigt fjólublátt; hann var kringlóttur og feitur, beinlÃnis og langur - à raun glæsilegt barn og allir voru ákaflega stoltir af honum, sérstaklega faðir hans og móðir, konungurinn og drottningin à Nomansland, sem höfðu beðið eftir honum à hamingjusömu valdatÃð sinni tÃu ár - nú ánægðari en nokkru sinni fyrr, sjálfum sér og þegnum sÃnum, vegna útlits sonar og erfingja. 3