Antaŭparolo kaj enkonduko al la germana eldono de La kon­stanta revolucio

La tradukado en Esperanton de tekstoj de Leo Trocko ĝis nun bedaurinde apenau okazis. Ja ekzistas Esperanta versio de la gazeto 'La permanenta revolucio' [La konstanta revolucio] el la 1930-aj jaroj, en preskau nelegebla stato, kiu estos ĉe MAS eldonota, ekde kiam ni disponos pri ĉiuj ĝiaj kajeroj. La stalina verdikto de 'trockismo' ene de la komunisma movado kondukis al la grandaparta ekskludo de tiu mertiplena rusa rusa revoluciulo, al lia ekzilo kaj fine al lia murdo komisiite de Stalino. Kaj krome al 'trockistaj' politikaj grupiĝoj, al la 4-a Internacio kaj al la rompo de ĉiuj pontoj inter la staline gvidata 'ortodoksa' komunista partiaro kaj la trockanoj. La tradukado en Esperanton de tekstoj de Leo Trocko ĝis nun bedaŭrinde apenaŭ okazis. Ja ekzistas Esperanta versio de la gazeto „La permanenta revolucio” el la 1930-aj jaroj, en preskaŭ nelegebla stato, kiu estos ĉe MAS eldonota, ekde kiam ni disponas pri ĉiuj ĝiaj kajeroj. La stalina verdikto de „trockismo” ene de la komunisma movado kondukis al la grandparta ekskludo de tiu meritoplena rusa revoluci­ulo, al lia ekzilo kaj fine al lia murdo komisiite de Stalino. Kaj krome al „trockistaj” politikaj grupiĝoj, al la 4-a Internacio kaj al rompo de ĉiuj pontoj inter la staline gvidata internacia „ortodokse” komunista partiaro kaj la trockanoj. Tiu ekskludado ‒ lige kun la stalina terorismo de la 1930-aj jaroj ‒estas sufiĉe konvinke klarigita de Alfredo Kozingo en „Stalinismo, leninismo kaj marksismo', sed ni ekscias pri pli da interesaj detaloj el la ĉapitro „La malsano de Lenino” en la skrib­aĵo de Trocko „Mia vivo”, en kiu la aŭtoro raportas interalie pri siaj lastaj inter­rilatoj kun Lenino kaj la konspiro de la stalina triopo kontraŭ li. Tiu raporto plene kongruas kun la supre menciita interpreto de Kozin­go: Stalino celis personan dikta­torecon kaj por tio lanĉis la grandan teroron, per kiu li likvidis ĉiujn malnov­ajn atestantojn kapablajn detrui la de li kreitan mitaron. Tiu mitaro, en kiu Stalino atribuis al si ‒ malĝustajn ‒ meritojn interalie pri la Oktobra Revolucio, baziĝis sur krudaj falsadoj de la historio (interalie per forigo en oficialaj dokumentoj de la persono de Troc­ko en fotoj, en kiuj li en la originalo ja aperis). Kun la priskriboj de Stali­no fare de Kozingo kaj kun la personaj atestoj de Trocko kongruas ankaŭ la verko de Martemjan Rjutin „Stalino kaj krizo de la proletara diktaturo”, verkita en Sovetio antaŭ 1932. Scioj pri la historio de esencaj partoj de la komunista movado kaj pri ĝiaj diversaj grandaj agantoj estas necesaj por troviĝi en kongruo kun la realo de la pasinteco kaj de la nuntempo, kiel materialo de necesaj kriterioj por estigi kaj taksi proponojn por la estonteco. (Postparolo de Vilhelmo Lutermano)   3